Het is al weer de laatste dag van de EYOF. Had ik verwacht vandaag vooral veel sportfinales te gaan bekijken, dan heb ik het goed mis. De Denen hebben namelijk ‘spontaan’ bedacht dat zij voor de openingsceremonie een Deens feestje willen hebben waarbij hun medaillewinnaars extra in het zonnetje worden gezet. Kortom: een erg strak tijdschema, een geschikte locatie zo dicht mogelijk bij de Jaarbeurs, voor 55 personen pizza, voor 100 personen drinken inclusief champagne en low budget. Veel succes!

Een dag vol wedstrijden wordt dus een dag vol regelwerk. Maar voordat ik dat ga doen, worden Arno en ik eerst uitgenodigd door de Poolse delegatie. Zij willen ons persoonlijk bedanken voor hetgeen wij de afgelopen tijd voor hen hebben gedaan. Voor ons een vanzelfsprekendheid, maar dat blijkt toch niet zo te zijn. Na heel veel complimenten en een persoonlijke speech van Marzenna, krijgen Arno en ik een tasje overhandigd met echt hele mooie en speciale gifts van het Poolse NOC. Het gebeurt me niet vaak, maar ik ben er helemaal stil van. Echt helemaal onder de indruk. Wij op onze beurt bedanken de Polen ook voor het feit dat we deel uit mochten maken van hun team en voor hun openheid. We voelen ons echt betrokken bij dit team!

Helaas kan ik niet te lang stil staan bij deze speciale dank-bijeenkomst, want de Denen willen hun eigen feestje. De rest van de dag ben ik dan ook lekker druk bezig met het uitzoeken van een geschikte locatie (best lastig als je niet uit Utrecht komt), een goede deal sluiten met een Pizzeria, inkopen doen. En met speciale dank voor de hulp en medewerking van Barbara, zijn we precies op tijd klaar voor de Deense ploeg en hun familie. Mooi detail is dat de Denen net de gouden medaille hebben gewonnen bij de meisjes handbal: gefeliciteerd!

Gelukkig verloopt alles precies volgens planning en ik krijg zowaar complimenten van de Deense Chef de Mission. Dat mag dan zelfs een enorme blijk van waardering genoemd worden. Gelukkig sluit ik de samenwerking met de Denen op deze manier positief af.

Daarna op naar de University College terrein, ook wel Olympic Village II genoemd, voor de afsluitingsceremonie. Alle atleten en staf hebben zich verzameld op het grasveld. Na een aantal speeches en de ‘persoonlijk’ slow wave van Pieter van den Hoogenband, is het dan zover. De Olympische vlag wordt gestreken, een vlag wordt aan het nieuwe gaststad Triblisi in Georgië overhandigd en de Olympische vlam wordt gedoofd. De week is echt voorbij gevlogen! Wat rest is een feest voor de atleten. Er wordt volop geruild in landen pins en kleding en hier en daar ontstaan ‘nieuwe liefdes’. Wie waar vandaan komt, maakt da ook helemaal niet uit. Dat is mede zo mooi aan dit event! Met een glimlach op mijn gezicht ga ik naar huis en rol mijn bed in. Morgen de delegaties uitzwaaien en dan wordt de EYOF-deur echt definitief achter ons dicht getrokken.