Vandaag staat de 3e wedstrijddag in De Galgenwaard op het programma: Frankrijk – Oostenrijk. Opvallend is dat bij aankomst in het Volunteer Home steeds meer rust heerst. Na de hectiek van de start èn de openingswedstrijd, heeft iedereen inmiddels zijn / haar draai wel gevonden en verloopt de organisatie steeds soepeler. Omdat ik vandaag een shift heb geruild (de ochtend-middag voor de middag-avond) mag ik vanavond deel uitmaken van het dopingcontrole team. Hopelijk is vanavond ‘spontaan’ de dopingarts ter plaatse en gaan we inderdaad ook speelsters begeleiden tijdens de dopingcontrole. Maar zover is het nog niet.
Na aanmelding, het verkrijgen van de eet- en drinkmuntjes, word ik door de toernooi mascotte Kicky uitgedaagd voor een spelletje tafelvoetbal. Die uitdaging ga ik natuurlijk aan! En hoewel alles sportief verloopt, is Kicky toch wel een beetje teleurgesteld als ik win. Tja… soms zit het mee…
En soms zit het ook ècht mee! Zo spaar ik sport-pins van evenementen en / of organisaties waar ik bij betrokken ben. Een speldje van WEURO 2017 heb ik al, maar het zou natuurlijk fantastisch zijn als ik ook een speldje van de EUFA zou kunnen scoren. Volunteer Manager Michèlle heb ik gevraagd of zij dat voor mij kan regelen. En vandaag hoor ik dat dat is gelukt. Sterker nog, zelfs meer da dat! De UEFA heeft namelijk 2 verschillende soorten pins en ze heeft zelf nog een pin van Schotland gekregen. Ik ben daarom nu de trots bezitter van 3 pins waarvan er 1 zeker een mooie plek op mijn (werk)tas krijgt!
Daarna eten en dan maken Daniëlle, Maaike en ik ons op voor de mogelijke dopingcontrole. Leuk detail is dat we een aparte accreditatie ontvangen waarbij we echt overal mogen komen. Dat is ook nodig, anders kunnen we de speelsters niet begeleiden voor de dopingcontrole. Nog een voordeel is dat we de wedstrijd vanaf de eerste rij in het stadion mogen bekijken. Achter ons zitten de Oostenrijkse supporters en zij zorgen ervoor dat er vanaf minuut 1 tot en met de laatste minuten in blessuretijd gezongen wordt. Het stadion is (helaas) niet uitverkocht, maar de supporters zorgen voor een perfecte sfeer!
Rond de 70e minuut moeten we vanuit de organisatie een sms-je krijgen als er een controle plaats vindt. En precies op dat moment begint mijn telefoon te trillen. Zou het dan toch??? Nee, helaas, het zijn berichtjes van het thuisfront. Ook leuk èn belangrijk, maar toch niet het bericht waarop we hebben gehoopt. In de 75e minuut melden we ons zoals afgesproken in de medische ruimte van het stadion, maar er is helaas echt geen dopingarts gesignaleerd. Dat betekent dus geen dopingcontrole. Ik heb nog geprobeerd om een keer te mogen proefdraaien, maar die suggestie is met een grote lach op het gezicht afgewezen. Dan de wedstrijd nog maar verder kijken. En dat is ook geen straf! Einduitslag 1 – 1.
Terug in het Volunteers Home blijkt dat de grote ronde vlag die voor de wedstrijd op de middencirkel ligt, kletsnat is geworden. Dat betekent dat we met zo’n 10 vrijwilligers de vlag oppakken en over de tribune ‘uitrollen’ zodat deze weer kan drogen. Zo laat op de avond met de juiste stemming, is het eigenlijk nog best een gezellige klus om te doen. En met de zangkoren van de de fans in het achterhoofd, kan ik het niet laten om de klassieker van Guus Meeuwis erin te gooien: “Lalaaaaa, lalala lalala, lalaaa, lalala lalala, het dondert en het bliksemt…”. Doet het altijd goed!
Inmiddels is het al weer na twaalven voordat we terug zijn in het Volunteers Home. Tijd om naar huis te gaan. Weer een leuke dag. Dinsdag staat al weer de laatste wedstrijddag op het programma. Time flies!