Vandaag is het wat stiller aan de ontbijttafel dan de andere dagen. Vermoeidheid? De naweeën van het feestje? Weten dat het vandaag de laatste dag is? Het zal wel een combinatie van de deze drie zijn.

Na het ontbijt lopen we richting de Amsterdam Arena. daar staat ons een rondleiding te wachten. In een zaal wordt een film getoond en krijgen de kinderen naast wat te drinken, ook een poster van het Nederlands elftal en een bidon van Ajax.

Daarna lopen we door het stadion zelf. Dat maakt indruk! Zou een van deze kinderen wellicht in de toekomst in het shirt van Ajax spelen? Wie zal het zeggen! Als het zo is, zou het wel mooi zijn als er dan ook nog eens wordt terug gedacht aan dit event.

Aan het einde van de rondleiding worden de kinderen verwacht in de officiële persruimte van Ajax. De aanvoerders van alle teams worden uitgenodigd om plaats te nemen achter de microfoons en daar mogen zij vragen van hun coaches beantwoorden. Best wel spannend! Een aantal van hen vindt zelfs het lef om de vragen in het Engels te beantwoorden, zodat iedereen begrijpt wat ze zeggen. De andere kinderen laten hun antwoorden vertalen door de coaches. Prachtig gezicht!

Na het maken van de nodige foto’s, wordt er tenslotte druk geshopt in de Ajax Fanshop. Met name de voetballen en de shirts zijn populair. Gepakt en gezakt terug naar het hotel.

Daar wacht de laatste ‘officiële verplichting’: de afsluitingsceremonie. Het wordt kort en krachtig gehouden. De kinderen worden vragen gesteld over wat op hen het meeste indruk heeft gemaakt, met wie zij vrienden zijn geworden en hoe zij het hele event hebben ervaren. Er wordt afgesloten met een film- / foto overzicht van de afgelopen dagen, natuurlijk op de muziek van het WK Rio lied. Gaaf!

En dan is het tijd om afscheid te nemen. Het Engelse team is gisteravond al naar huis gegaan en morgen zal het Maleisische team vertrekken. De Denen gaan weer met de auto naar huis. Hopelijk gaat dat sneller dan de heenreis (11 uur door vele files). De andere teams, inclusief de Nederlandse teams worden naar Schiphol respectievelijk Rotterdam gebracht. In mijn bus liggen de eerste kinderen al helemaal opgerold te slapen en er zitten kinderen te huilen – zij willen (nog) helemaal niet naar huis. In een andere bus weigert een jongen om uit te stappen. Zijn teamgenoten en alle bagage staat al buiten, maar hij stapt niet uit. Hij wil blijven! Dat is natuurlijk wel een goed teken!

Ik merk dat het ook voor mij heel apart voelt. In korte tijd is er toch een band opgebouwd met de kinderen, met de een meer dan met de ander. Ook ik vind het eigenlijk helemaal niet leuk om afscheid te nemen. Kan het event niet nog wat langer duren?! Voor mij geldt dat ik uiteindelijk om 17.00 uur thuis op de bank zit. Tijd om alle ervaringen, verhalen en gebeurtenissen even te laten bezinken, terwijl de eerste wasmachine al weer draait… Back to normal life…