En dan is het zover. De kinderen hebben er lang naar toe geleefd en vandaag is de grote dag: het WK Cruyff Courts wordt vandaag voor de eerste keer in de historie gespeeld! Wat een unieke ervaring om hierbij aanwezig te zijn!
Na het ontbijt worden de kinderen naar het Olympisch Stadion gebracht. Daarna gaan collega vrijwilliger Inge en ik op pad naar broodjes voor de lunch. Er moet tenslotte ook goed gegeten worden, niet waar?! Op 1e Pinksterdag is het sowieso een uitdaging om een supermarkt te vinden die open is, maar dat lukt. Albert Heijn aan het Stadionplein is open en wij doen meteen een aanslag op de hele broodjesvoorraad. Met dank aan de aardige dames van de bakkerij!
Met versgebakken broodjes weer op weg nar het stadion. Daar zijn de eerste wedstrijden al gespeeld. Met name Maleisië en de Denen doen het erg goed, evenals de Nederlanders. Zouden ‘wij’ weer in de finale komen vandaag?! Onder toeziend oog van de meester zelf, Johan Cruijff, en regelmatig interviewend door diverse journalisten, vordert de dag.
En ja, het onverwachte gebeurt! Zowel bij de meisjes als de jongens staan de Nederlanders in de finale. Wat een super prestatie! In de meisjesfinale spelen de Nederlanders tegen het Spaanse team. Bij de jongens wordt het een finale tussen Denemarken en Nederland.
Naast het feit dat alle deelnemers winnaars zijn, worden uiteindelijk Spanje en Denemarken de eerste Wereldkampioenen Cruyff Courts. De Respect Award gaat naar Israël. Iedereen ontvangt uit handen van Johan Cruijff een medaille. Het is een groot feest!
En dat gaat nog even door! In de wedstrijd van de Copa Amsterdam, mogen alle kinderen in de rust een ereronde lopen op het veld. En daarna stappen zij achter het Olympisch Stadion op een boot voor een heuse kanaaltocht à la het Nederlandse team van 1988 toen zij Europees Kampioen zijn geworden. Op een brug worden zij toegejuicht door Johan Cruijff en een aantal vrijwilligers met vlaggen van de Johan Cruyff Foundation en Braziliaanse vlaggen. Iedereen voelt zich een VIP!
Onderweg nog even stoppen om de welverdiende pizza’s op te halen en al drinkend en etend zet de zegetocht zich voort. Er wordt gezongen, gedanst en erg veel gelachen. Zelf het zonnetje lacht ons toe. wat is het leven goed!
Dan in de bus en weer op weg naar het hotel. En de kinderen kunnen er geen genoeg van krijgen. Het feestje wordt daar nog even doorgezet. Kinderen leren elkaar dansen, Marc van het Spaanse team bedenkt ter plekke een dansje en ook die doet iedereen spontaan na. En dan mag ik ‘namens Nederland’ de vogeltjesdans voordoen, maar ook die dan is in no time onder de knie en weer doet iedereen mee. Om 00.00 uur moeten we helaas stoppen. Zonder morren of wat dan ook, zoeken de kinderen hun bedjes op. Wat een dag! En wat zullen ze lekker slapen! En ik ook…